**************ညေက်ာင္း(၇)****************
မင္းသန္႔စင္မွာဘုရားခန္းထဲတြင္အျပင္မထြက္ရဲပဲထိုင္ေနသည္။ဖုန္းကိုလည္းပါဝါပိတ္ကာခပ္ေဝးေဝးတြင္ထားလိုက္သည္။စိတ္ထဲမွာလည္းေတာင္းပန္ခ်င္စိတ္က
ျဖစ္ေနသည္။သူမွားခဲ့ေတာ့သူ႔အျပစ္ကလည္းႀကီးေပါ့
ထိုစဥ္ဘုရားခန္းတံခါးကိုတစ္ေယာက္ေယာက္ကလာေခါက္သည္။
"ေဒါက္....ေဒါက္.....ေဒါက္....."
အလိုလိုမွမလံုမလဲျဖစ္ေနသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သျဖင့္ပိုမို၍ေၾကာက္လန္႔သြားသည္။သူမရဲတစ္ရဲႏွင့္.....
"ဘယ္သူလဲ"
"ေမေမပါသား"
"ဪအေမလား"
သူသက္ျပင္းခ်လိုက္ကာအခန္းတံခါးကိုသြားဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
"သားဘာလုပ္ေနတာလဲဘုရားခန္းကကိုမထြက္လို႔လာၾကည့္တာ"
"သားေၾကာက္တယ္အေမဒီေန႔ေက်ာင္းမွာဝသုန္႐ွင္းသန္႔ကဝင္ပူးၿပီးသားကိုသက္မယ္လို႔ေျပာတယ္"
"အမေလး..ဘုရားေရေလာကႀကီးဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲမသိေတာ့ဘူး"
"အဲတာေၾကာင့္သားေၾကာက္တယ္ေျပာတာပါအေမ"
"လာသားမေၾကာက္နဲ႔အေမတို႔႐ွိတယ္အေမ့အခန္းထဲလာအိပ္"
မင္းသန္႔စင္လည္းသူ႔အေမ၏ေခၚရာေနာက္လို႔လိုက္လာခဲ့သည္။
"အေမ...အေဖကဘယ္သြားလဲ"
သူ႔အေမမွာဘာမွမေျပာေခ်ဒီတိုင္းတိတ္ဆိတ္လို႔သူလဲသူ႔အေမမၾကားလို႔ေနမွာပါဆိုၿပီးသူ႔ကိုေနာက္ေက်ာေပးထိုင္ေနေသာသူ႔အေမကိုသြားကိုင္ကာထပ္ေမးလိုက္သည္။
"အေမ..အေဖဘယ္သြားလဲလို႔"
ဆက္ခနဲသူ႔အေမကသူ႔လက္ကိုျပန္ကိုင္လိုက္သည္လက္ကေအးတိေအးစက္ႀကီးေနာက္ၿပီးသူ႔ဘက္ကိုလွည့္လိုက္ေသာအခါမင္းသန္႔စင္မွာအလြန္ပင္ေၾကာက္လန္႔သြား၏။မ်က္ျဖဴႀကီးလန္ေနေသာသူ႔အေမသူ႔ကိုသူစိမ္းတစ္ေယာက္လိုအျပဳအမူနဲ႔...
"ဟားဟားဟားငါ့ကိုမွတ္မိေသးလား"
"နင္မလာနဲ႔ဝသုန္ရွင္းသန္႔ငါေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ေတာင္းပန္တယ္ဟုတ္လားငါလဲနင့္ကိုသက္ေတာ့မွာေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ဟားဟားဟား"
သူ႔အေမမွာလက္ႏွစ္ဖက္ကိုေ႐ွ႕ကိုတန္းလိုက္ၿပီးသူ၏လည္ပင္းကိုဖစ္လိုက္သည္။မင္းသန္႔စင္မွာေၾကာက္အားလန္႔အားျဖင့္
"လြတ္ေနာ္မလုပ္နဲ႔လြတ္...အား.....ကယ္ပါဦး"
သူမ၏သန္မာလွေသာလက္ႀကီးကအတင္းဖစ္ထားသျဖင့္သူလည္းရံုးမထြက္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။အသက္႐ူကလည္းအရမ္းက်ပ္လာသျဖင့္လႈပ္ပင္မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။သူ၏အေဖမွာအျပင္သြားရာကေနျပန္လာေသာအခါထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္အတင္းေျပးဆြဲသည္။
"မိန္းမဘာျဖစ္ေနတာလဲလြတ္လိုက္အဲတာနင့္သားေလ"
သူ႔အေဖကလည္းအရမ္းဆြဲသူ႔အေမကလည္းသတိျပန္ဝင္လာသည္။
"ဟင္ကြၽန္မဘာျဖစ္သြားတာလဲဟင္"
"မင္းဘာျဖစ္လဲမသိဘူးလားသားသားေခၚလို႔လည္းမရေတာ့ဘူး"
"သားေလးဘာျဖစ္သြားတာလဲမသိဘူးသားေလးသားမင္းသန္႔စင္သား"
မင္းသန္႔စင္မွာအသက္႐ႈအရမ္းၾကပ္သြားသျဖင့္သတိေမ့သြားသည္။သူ႔အေမမွာလည္းသူ႔ကိုယ္ကိုဘာျဖစ္မွန္းမသိပဲျဖစ္ေနသည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ေလာကႀကီး၏ေျပာင္းလဲမႈကံၾကမၼာမွာျမန္ဆန္လွေပသည္။ဝသုန္႐ွင္းသန္႔မွာေသဆံုးသြား၏။ေနာက္ေက်ာင္းကကေလးတစ္ေယာက္ဝသုန္႐ွင္းသန္႔သည္တကယ္ပင္မကြၽတ္မလြတ္တာလားတိုက္ဆိုက္မႈေၾကာင့္ေပလားသို႔ေလာသို႔ေလာႏွင့္ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာစဥ္းစားခန္းဖြင့္ေနသည္။သူမသတိရသြားသည္။
"ဟုတ္သားပဲsd card႐ွိေသးတာပဲငါဖြင့္ၾကည့္မွ"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳသည္computerေ႐ွ႕တြင္ထိုင္လိုက္ကာသူမcard readerႏွင့္တြဲ၍sd cardထဲကvideo
ဖိုင္ကိုလိုက္႐ွာလိုက္သည္။သူမေတြ႔သြားေသာအခါဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ပထမေတာ့ဘာမွမထူးျခားေပvideoမွာပံုမွန္ပင္ျဖစ္သည္။သူတို႔အေပၚတက္၍ေကာ္ရစ္တာဆံုးခါနီးတြင္ရပ္လိုက္ၿပီးေအာ္၍ထြက္ေျပးၾကသည္။သူမအဲဒီအပိုင္းကိုslowလုပ္၍ၾကည့္လိုက္သည္။
သူမပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔အံ့ဩသြားသည္။အျဖဴအရိပ္ႀကီးသူတို႔ေ႐ွ႕မွာသူမvideoကိုရပ္ထား၍ထိုအျဖဴအရိပ္ႀကီးကိုzoomဆြဲၾကည့္လိုက္ေသာအခါလူပံုသ႑န္ဆံပင္ပံုစံမွာဂုတ္ဝဲေလးပါးစပ္ကေယာင္ထြက္သြားသည္။
"ဝသုန္႐ွင္းသန္႔"
သူမအစကကေလးေတြေျပာေနၾကတယ့္သရဲေျခာက္တာကိုမယံုေပခုမွသူမလက္ေတြ႔ၾကမွယံုေတာ့သည္။
"ဝသုန္ရယ္နင္မိုက္လွပါလားလူေတာင္သက္ေနၿပီေပါ့ေနာ္သမီးရယ္နင္အစကအဲလိုမဟုတ္ပါဘူးဘာျဖစ္တာလဲ"
ေဘးနားမွသူမတင္ထားေသာေရခြက္မွာအေၾကာင္းမဲ့
ၾကကြဲသြားသည္။သူမသတိထားမိလိုက္သည္။
"သမီးဝသုန္ဆရာမနားမွာ႐ွိေနတာလား"
တင္ထားေသာစာအုပ္ပါျပဳတ္က်သြားသည္။
"သမီးလုပ္ရက္ေတြမွားေနတယ္ေနာ္သမီးဆရာမအမ်ွေဝမယ္ေနာ္သမီးသာဓုေခၚေနာ္"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳထိုသို႔ေျပာလိုက္ေသာအခါသူမ၏အခန္းတြင္ပိတ္ထားေသာတံခါးမွာဝုန္းခနဲပြင့္ထြက္သြားသည္။ေဒၚခ်ိဴခ်ိဳလည္းပြင့္ထြက္သြားေသာတံခါးေပါက္မွၾကည့္လိုက္ေသာအခါပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္နဲ႔ေကာင္မေလးသူမကိုသူစိမ္းတစ္ေယာက္အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္လို႔ေနာက္တစ္ျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
"ဟူး....ဒုကၡေတြေရာက္ေတာ့မယ္မနက္ၾကရင္ပရိတ္ရြတ္ဖို႔တိုင္ပင္မွ"
သူမလည္းဘုရား႐ွိခိုး၍ဝသုန္႐ွင္းသန္႔ကိုရည္စူးကာအမ်ွေဝလိုက္သည္။သူရသည္မရသည္ေတာ့မသိေပရပါေစလို႔သူမဆုေတာင္းမိသည္။မဟူရာအလားေမွာင္မဲလွေသာညကိုေက်ာ္ဖ်က္ရေပဦးေတာ့မည္။
အပိုင္း၈ဆက္ရန္.........
Sunday, July 5, 2015
ညေက်ာင္း(၇)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment