ေနာက္ဝတၳဳေတြလည္းဆက္တင္ေပးပါမယ္
Tuesday, July 7, 2015
ညေက်ာင္းဇတ္သိမ္း
**************ညေက်ာင္းဇတ္သိမ္း************
ေမွာင္မဲေနေသာည၏စိုးမိုးမႈကိုမခံႏိုင္ေအာင္ေနမင္း
ႀကီး၏အလင္းေရာင္ကေလာကႀကီးေပၚထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လာသည္။မည္သည္တို႔မွတားဆီး၍မရေအာင္ေနေရာင္ျခည္မွာက်ေရာက္လာေတာ့သည္။အ.ထ.က(၃)ေက်ာင္းမွာေတာ့ဆရာမဆရာမမ်ားအစည္းအေဝးကိုအေစာႀကီးက်င္းပေနၾကသည္။
"ေက်ာင္းမွာေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ေသဆံုးသြားတာအားလံုးသိၿပီးေလာက္ပါၿပီအဲဒီကိစၥကကြၽန္ေတာ္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းကိုအ႐ုပ္ဆိုးေစတယ္အဲဒီေက်ာင္းသားကေဒၚခ်ိဳခ်ိဳအတန္းကေနာ္"
"ဟုတ္ပါတယ္ဆရာႀကီးကြၽန္မအခန္းကပါ"
"အဲဒါဘာေၾကာင့္ျဖစ္တာလဲေဒၚခ်ိဳခ်ိဳညေက်ာင္းကေနအဲဒီေက်ာင္းသားကမျပန္ဘူးလား"
"ကြၽန္မတို႔လည္းျပန္သြားၿပီမွတ္ေနတာသူတို႔ကအေလာင္းအစားေၾကာင့္အဲလိုျဖစ္သြားတာပါ"
"အဲကိစၥကိုသိၿပီးၿပီေနာက္မျဖစ္ေအာင္ဆရာမကေက်ာင္းသားေတြကိုဂ႐ုစိုက္ေစခ်င္တယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာႀကီးကြၽန္မတစ္ခုေတာင္းဆိုလို႔ရမလား"
"ေျပာပါေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ"
"ကြၽန္မတို႔အေဆာင္ကိုပရိတ္ရြတ္ခ်င္တယ္ဆရာႀကီးစိတ္ထဲမသန္႔လို႔ပါ"
"ပရိတ္ရြတ္တာကေတာ့မမွားပါဘူးေကာင္းပါတယ္လုပ္ပါဆရာမ"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာႀကီးမနက္ျဖန္ပဲရြတ္ျဖစ္ေအာင္စီစဥ္ပါ့မယ္"
"အစစအရာရာဂ႐ုစိုက္ၾကပါစည္းကမ္းကိုအထူးလိုက္နာၾကပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာႀကီး"
သူတို႔ေတြအစည္းအေဝးၿပီးသြားၾကသည္။ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳတစ္ခုေတြးမိသည္။ပရိတ္ရြတ္ပြဲလုပ္မည္ဆိုလ်ွင္ဝသုန္႐ွင္းသန္႔၏မိဘမ်ားမင္းသန္႔စင္၏မိဘမ်ားေဆာင္းႏွင္းသူ၏မိဘမ်ားကိုအေၾကာင္းၾကား၍လုပ္လ်ွင္ပိုေကာင္းမည္ဟုသူမေတြးမိ၏။ေက်ာင္းအျပန္လွည့္ဝင္မွျဖစ္မယ္ေပါ့ဟုေတြးလိုက္သည္။သူ႔အေတြးပင္မဆံုးလိုက္ေပမင္းသန္႔စင္၏အေမမွာေက်ာင္းသို႔ေရာက္လာသည္။
"ဪ...မင္းသန္႔စင္ရဲ႕အေမပါလားလာအမလာ"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာမအေရးႀကီးလို႔"
"ဘာအေၾကာင္းလဲအမ"
"ကြၽန္မကိုမေန႔ကေလသရဲဝင္ပူးလို႔"
"ဟင္ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲအမ"
"သရဲဝင္ပူးၿပီးကိုယ့္သားကိုျပန္ၿပီးလည္ပင္းဖစ္မိတယ္ဆရာမရယ္"
"ဟယ္...မင္းသန္႔စင္ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ"
"သူ႔အေဖအေရာက္ျမန္လို႔ေပါ့သူ႔အေဖသာအေရာက္ေႏွးရင္မေတြးဝင့္စရာပဲဆရာမရယ္"
"ေတာ္ေသးတာေပါ့အမရယ္"
"သားကေတာ့ခုေျပာတယ္ဆရာမဝင္ပူးတာဝသုန္႐ွင္းသန္႔တယ့္"
"ဟင္"
"ဟုတ္တယ္ဆရာမကြၽန္မတစ္ခုခုလုပ္မွျဖစ္မယ္ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနၿပီဆရာမ"
"အမကဘယ္လိုလုပ္ဖို႔စီစဥ္ထားလည္း"
"ပေရာဂဆရာနဲ႔သားကိုလိပ္ျပာခ်ဳပ္ၿပီးအကာအကြယ္ယူရမယ္"
"ျဖစ္ပမလားအမရယ္ဒီမွာေတာ့ပရိတ္ရြတ္ဖို႔စီစဥ္ထားတယ္"
"ကြၽန္မဝသုန္႐ွင္းသန္႔အေမနဲ႔လည္းေတြ႔ခ်င္တယ္"
"အင္းေလကြၽန္မတို႔ေတြ႔ၾကတာေပါ့"
အ.ထ.က(၃)ေက်ာင္းမွာေတာ့ေက်ာင္းသားမ်ားသည္သရဲေခ်ာက္သည္စသည္ျဖင့္သတင္းႀကီးေနၾကသည္။ဆရာမေတြကေတာ့ပရိတ္ရြတ္ဖို႔ျပဳလုပ္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ေက်ာင္းတြင္မနက္အေစာႀကီးလာ၍အခန္းကိုသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ၾကသည္။ထိုေန႔ကဘုရင့္ေနာင္အသင္း၏တာဝန္ပင္ျဖစ္သည္။မနက္အေစာႀကီးလာသူမ်ားဆိုလို႔မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ေယာက်ာ္းေလးႏွစ္ေယာက္ပဲ႐ွိသည္။ေယာက်ာ္းေလးႏွစ္ေယာက္ကလည္းေက်ာင္း၏ေအာက္ထပ္တြင္ဆင္း၍အမႈိတ္လွည္းၾကသည္။မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ထဲသာအခန္းထဲတြင္က်န္ခဲ့၍သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ေနၾကသည္။ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္မွာသန္႔႐ွင္းေရးကိုသူတို႔လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္။တံျမတ္စည္းလွည္းအၿပီးတြင္ဆရာမထိုင္ခံုမွပန္းအိုးကိုလဲမလို႔ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္တြင္...
"ဟင္......"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးအံ့ဩသြားၾကသည္။သူတို႔မနက္ပျမင္တာကဇီဇဝါပန္းခုျမင္ရတာကႏွင္းဆီပန္းႏွစ္ပြင့္။
"ဟဲ့မနက္ကအဲဒီပန္းမဟုတ္ဘူးေနာ္"
"ေအးေလဘာျဖစ္တာလဲဟ"
"အျမင္မွားတာေနမွာပါဟတကယ္ေတာ့မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး"
"ေအးဟာပန္းလဲဖို႔ျပန္ယူလာခဲ့ဟာ"
သူပန္းအိုးကိုေသခ်ာယူလိုက္ကာခံုေပၚတင္လိုက္သည္။
"ဟဲ့သြားမယ္ေလ"
"ေနပါဦးဟငါပိုက္ဆံယူလိုက္ဦးမယ္မုန္႔စားရေအာင္"
"ေအးေအး"
သူတို႔ပိုက္ဆံယူၿပီးပန္းအိုးယူရန္ခံုသို႔အၾကၫ့္တြင္ပန္းအိုးမွာမ႐ွိေတာ့မူလေနရာသို္႔ျပန္ေရာက္သြားသည္။
"ဟဲ့ငါေသခ်ာထားထားတာနင္ျမင္တယ္ေနာ္"
"ငါျမင္တယ္ဟ"
"ဟို....မွာၾကည့္လိုက္ဦးဟ"
အသင္းတာဝန္ၾကဇယားျဖစ္သည္။ဘုရင့္ေနာင္အသင္းမိန္းကေလးအသင္းေခါင္းေဆာင္ကမဝသုန္႐ွင္းသန္႔။
"ဟဲ့လာဟာျမန္ျမန္သြားရေအာင္"
ထိုစဥ္ေကာင္းကင္ျပင္တစ္ခုလံုးပိန္းပိန္းေမွာင္သြားသည္။မိုးခ်ိန္းသံမွာလည္းဂ်ိန္းခနဲလ်ွပ္စီးတစ္ဝင္းဝင္းႏွင့္အေၾကာင္းမဲ့သဲသဲမဲမဲရြာခ်လိုက္သည္။သူတို႔လည္းေ
ျပးထြက္လိုက္သည္။မိုးရြာသျဖင့္ေက်ာင္းေပၚျပန္ေျပးတက္လာသည့္ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ျပန္ေတြ႔သည္။
"ဟဲ့အလန္႔တစ္ၾကားနဲ႔ဘာျဖစ္လာတာလဲဟ"
"ငါတို႔သရဲေျခာက္လို႔ဟ"
"ဘယ္မွာလဲဟသရဲက"
ေျပာေျပာဆိုဆိုသူတို႔အခန္းေ႐ွ႕ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။တစ္ကိုယ္လံုးေရေတြစိုရႊဲေနၿပီးပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးကရပ္ေနသည္။
"အား....သရဲ"
ေအာ္လိုက္ၿပီးသံုးေယာက္မွာထြက္ေျပးၾကသည္။တစ္ေယာက္မွာေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ရပ္က်န္ခဲ့သည္ေ
ျပးဖို႔သတိမရေပ။ပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္နဲ႔ေကာင္မေလးမွာတျဖည္းျဖည္းနဲ႔သူ႔ေ႐ွ႕ကိုလာရပ္သည္။က်န္ခဲ့ေသာေကာင္မေလးရဲ႕နာမည္ကေမးစရာမလိုေပေဆာင္းႏွင္းသူျဖစ္သည္။သူ႔ေ႐ွ႕မွာရပ္ေနသူကဝသုန္႐ွင္းသန္႔သူမဘာမွမေျပာႏိုင္ေပႏႈတ္မွတစ္ခုသာထြက္လာသည္။
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါဟာဒါငါ့ရင္ထဲကစကားအစစ္အမွန္ပါ"
"နင္ငါ့ကိုသစၥာေဖာက္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူးလား"
"ဟုတ္ပါတယ္ဟာငါကမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့သူ႔အေျပာမွာငါၿငိတြယ္သြားမိပါတယ္နင့္ကိုနစ္နာေစခ်င္တယ့္စိတ္မ႐ွိပါဘူးဟာဒီအျပစ္အတြက္ငါ့အသက္ကိုနင္ယူသြားပါ"
ဝသုန္႐ွင္းသန္႔သည္ေဆာင္းႏွင္းသူနားကိုကပ္သြားလိုက္သည္ေနာက္ၿပီးေဆာင္းႏွင္းသူ၏ပါးျပင္ကိုအနမ္းတစ္ပြင့္ေပးလိုက္သည္။
"ငါနားလည္ပါတယ္ဟာဒါေပမယ့္ငါ့ကိုနင္တစ္ခုကူညီမွျဖစ္မယ္"
"ေျပာငါဘာကူညီေပးရမလဲသူငယ္ခ်င္း"
"နင့္ခနၶာကိုယ္ကိုငါ့ကိုခဏငွါးပါေနာ္ငါတကယ္လိုေန
ၿပီဟေနာ္"
"နင္ယူသြားပါဟာ"
"ငါနင့္ေက်းဇူးကိုမေမ့ပါဘူးဟာ"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္လက္ကိုတစ္ေယာက္ေႏြးေထြးစြာကိုင္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ေဆာင္းႏွင္းသူမွာ႐ုတ္တစ္ရက္ေတာင့္ခနဲျဖစ္သြားသည္ေနာက္ၿပီးမိုးသည္းေနသည့္ၾကားထဲမွတစ္ေနရာရာကိုဦးတည္သြားေနသည္။သူသြားေနတာဝသုန္႐ွင္းသန္႔၏အိမ္ကိုဦးတည္သြားေနသည္။အိမ္ေ႐ွ႕သို႔ေရာက္ေသာအခါသူမေအာ္ေခၚလိုက္သည္။
"အေမ့.........."
အထဲမွအိပ္ရာထဲတြင္မ်က္ရည္စက္လက္ႏွင့္သူ႔အေမႏွင့္အိမ္ေ႐ွ႕ဧည့္ခန္းတြင္သူ၏သမီး၏ဓာတ္ပံုေလးမ်ားကိုၾကည့္ေနေသာသူ႔အေဖေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မ်က္ႏွာမ်ားႏွင့္ၿပိဳင္တူပင္အိမ္ေ႐ွ႕ကိုထြက္လာခဲ့ၾကသည္။
"အေမ့အေဖ...သမီးပါသူမ်ားခနၶာကိုယ္နဲ႔လာရတာပါသမီးအေမတို႔ကိုေတြ႔ခ်င္ေနတာ"
"သမီးေလးဝသုန္...."
ဝသုန္၏အေမမွာမိုးရြားႀကီးထဲသို႔ေျပးထြက္သြားသည္။ေနာက္ကလိုက္လာတာသူ႔အေဖ။
"သမီးရယ္အေမအမ်ွေဝခဲ့တယ္ေလသမီး"
"သမီးမရလိုက္ဘူးအေမသမီးကလဲ့စားေခ်ခ်င္စိတ္နဲ႔အမ်ွမရခဲ့ဘူးအေမ"
"အေမ့သမီးေလးရယ္အျဖစ္ဆိုးလွတယ္ကြယ္အေမဘယ္လိုေျဖရမလဲသမီး"
"အေဖႀကီးသမီးကိုသတိရလားဟင္"
အေဖျဖစ္သူမွာေယာက်ာ္းႀကီးျဖစ္ေပမယ့္လည္းတုန္ရီေသာအသံႀကီးျဖင့္
"ရတာေပါ့သမီးရယ္အေဖတစ္ရက္မွမေမ့ခဲ့ပါဘူးအေဖငါ့သမီးကိုေမ်ွာ္လင့္ထားခဲ့တာပါသမီးရယ္အေဖသမီးအေမထက္မပိုေပမယ့္မေလ်ာ့ပါဘူးသမီးရယ္"
"သမီးအေဖနဲ႔အေမကိုကန္ေတာ့ခဲ့မယ္ေနာ္ေက်ာင္းမွာဒီေန႔ပရိတ္ရြတ္ပြဲ႐ွိတယ္သမီးကိုအမ်ွေဝေပးပါေနာ္"
"စိတ္ခ်ပါသမီးရယ္အေဖနဲ႔အေမအမ်ွေဝေပးမယ္ေနာ္
သမီးေနာ္"
သူတို႔ေတြေျပာေနစဥ္ေနာက္မွေျပးလာသူတစ္ဦးအ
ျဖဴအစိမ္းဝတ္ဆံုနဲ႔ဆရာမတစ္ဦးေဒၚခ်ိဳခ်ိဴပင္ျဖစ္သည္
"သမီးဆရာမေလသမီးရယ္သိေသးလားဟင္"
"ဆရာမ..သမီးခဏခဏလာေတြ႔ပါတယ္ဆရာမရယ္သမီးအျမဲသတိရပါတယ္"
"သမီးရယ္မမိုက္နဲ႔ေနာ္ဆရာမတို႔အမ်ွေဝတာကိုသာဓုေခၚေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာမသမီးကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္ေနာ္"
မိုးေတြကတေဝါေဝါနဲ႔သည္းေနသည့္မိုးေရထဲတြင္သူတို႔ၾကေသာမ်က္ရည္မွာမိုးေရမ်ားႏွင့္လံုးေထြးေနေတာ့သည္။ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာနဲ႔သံေယာဇဥ္မွာသာမန္လူတို႔အဖို႔အႀကီးမားဆံုးေႏွာင္ႀကိဳးပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
မိုးရြာထဲတြင္ကားတစ္စီးသည္အေလာတစ္ႀကီးေမာင္းႏွင္လာသည္ကားထဲတြင္မင္းသန္႔စင္တို႔သားအမိသံုးေယာက္ကားေမာင္းသူကသူ၏အေဖ။
"ေတာက္....အေရးႀကီးပါတယ္ဆိုမွမိုးကသည္းကြာ"
"ျမန္ျမန္သာေမာင္းပါ႐ွင္သားကိုဟိုသရဲမထပ္ေႏွာက္မယွက္ရဲေအာင္ပေရာဂဆရာဆီျမန္ျမန္ေရာက္မွျဖစ္မယ္"
"ေအးပါကြာ"
ထိုစဥ္ဖုန္းမည္သံထြက္ေပၚလာသည္။ဖုန္းနံပတ္က09784111139မင္းသန္႔စင္၏အေမမွာဖုန္းကိုကိုင္လိုက္သည္။
"ဟဲလိုဘယ္သူလဲမသိဘူး"
"ကြၽန္မဝသုန္႐ွင္းသန္႔ပါ"
"ဪ..သရဲမနင္ဘာေႏွာက္ဦးမလို႔လဲ"
"ေနာက္ကိုသာအျမန္လွည့္ျပန္လာခဲ့ပါကြၽန္မအားလံုးကိုခြင့္လႊတ္တယ္"
"နင့္မာယာေတြ႐ိုးေနၿပီသရဲမရယ့္ငါတို႔နင့္လိပ္ျပာကိုခ်ဳပ္ဖို႔သြားေနၿပီ"
ထိုစဥ္မင္းသန္႔စင္၏အေဖမွာၾကားဖ်က္၍ဖုန္းကိူလုယူကာေျပာလိုက္သည္။
"သရဲမနင္ကိုဖမ္းဖို႔ငါတို႔ပေရာဂဆရာဆီသြားေနၿပီ
ဟားဟားဟား..."
ထိုစဥ္......
"႐ွင့္ေ႐ွ႕မွာအမေလး......"
အ႐ွိန္မထိန္းႏိုင္၍အေ႐ွ႕မွလာေနေသာဆယ္ဘီးကား
ႀကီးကိုဝင္တိုက္လိုက္ကာ......ေသြးသံရဲရဲနဲ႔ဖုန္းေလးကေတာ့မီးပြင့္ေနဆဲincoming callဆိုၿပီး
09784111139ဆိုတယ့္ဖုန္းနံပတ္နဲ႔လူေတြကေတာ့ေသြးသံရဲရဲ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ေသဆံုးေနၾကၿပီျဖစ္သည္။အ.ထ.က(၃)ေက်ာင္းေလးမွာေတာ့ဘုန္းႀကီး
မ်ား၏ပရိတ္ရြတ္ဖက္သံႏွင့္အတူငိုသံမ်ားေႏွာလ်က္
"မဝသုန္႐ွင္းသန္႔ႏွင့္တကြအားလံုးၾကားၾကားသမ်ွအမ်ွအမ်ွအမ်ွယူေတာ္မူၾကပါကုန္ေလာ့သာဓု.......
သာဓု......သာဓု"
ထိုသို႔အမ်ွေဝသံကိုေက်ာင္းအျပင္မွတစ္စံုတစ္ေယာက္ကသာဓုလိုက္ေခၚေနသည္။ပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္ႏွင့္ေကာင္မေလးသာဓုေခၚၿပီးေက်ာင္းထဲကိုလက္ျပေနသည့္ပံုကိုလူသံုးေယာင္သာျမင္ရသည္။အဲလူေတြကမည္သူေတြဆိုသည္မွာ.................။
ႀကိဳးစားပါဦးမည္။တစ္ဦးေပၚတစ္ဦးေမတၱာထားကာေအးခ်မ္းၾကပါေစ။
#အြန္လိုင္းဝိညာဥ္ 7.7.15ေန႔လည္2:28
Sunday, July 5, 2015
ညေက်ာင္း(၇)
**************ညေက်ာင္း(၇)****************
မင္းသန္႔စင္မွာဘုရားခန္းထဲတြင္အျပင္မထြက္ရဲပဲထိုင္ေနသည္။ဖုန္းကိုလည္းပါဝါပိတ္ကာခပ္ေဝးေဝးတြင္ထားလိုက္သည္။စိတ္ထဲမွာလည္းေတာင္းပန္ခ်င္စိတ္က
ျဖစ္ေနသည္။သူမွားခဲ့ေတာ့သူ႔အျပစ္ကလည္းႀကီးေပါ့
ထိုစဥ္ဘုရားခန္းတံခါးကိုတစ္ေယာက္ေယာက္ကလာေခါက္သည္။
"ေဒါက္....ေဒါက္.....ေဒါက္....."
အလိုလိုမွမလံုမလဲျဖစ္ေနသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သျဖင့္ပိုမို၍ေၾကာက္လန္႔သြားသည္။သူမရဲတစ္ရဲႏွင့္.....
"ဘယ္သူလဲ"
"ေမေမပါသား"
"ဪအေမလား"
သူသက္ျပင္းခ်လိုက္ကာအခန္းတံခါးကိုသြားဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
"သားဘာလုပ္ေနတာလဲဘုရားခန္းကကိုမထြက္လို႔လာၾကည့္တာ"
"သားေၾကာက္တယ္အေမဒီေန႔ေက်ာင္းမွာဝသုန္႐ွင္းသန္႔ကဝင္ပူးၿပီးသားကိုသက္မယ္လို႔ေျပာတယ္"
"အမေလး..ဘုရားေရေလာကႀကီးဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲမသိေတာ့ဘူး"
"အဲတာေၾကာင့္သားေၾကာက္တယ္ေျပာတာပါအေမ"
"လာသားမေၾကာက္နဲ႔အေမတို႔႐ွိတယ္အေမ့အခန္းထဲလာအိပ္"
မင္းသန္႔စင္လည္းသူ႔အေမ၏ေခၚရာေနာက္လို႔လိုက္လာခဲ့သည္။
"အေမ...အေဖကဘယ္သြားလဲ"
သူ႔အေမမွာဘာမွမေျပာေခ်ဒီတိုင္းတိတ္ဆိတ္လို႔သူလဲသူ႔အေမမၾကားလို႔ေနမွာပါဆိုၿပီးသူ႔ကိုေနာက္ေက်ာေပးထိုင္ေနေသာသူ႔အေမကိုသြားကိုင္ကာထပ္ေမးလိုက္သည္။
"အေမ..အေဖဘယ္သြားလဲလို႔"
ဆက္ခနဲသူ႔အေမကသူ႔လက္ကိုျပန္ကိုင္လိုက္သည္လက္ကေအးတိေအးစက္ႀကီးေနာက္ၿပီးသူ႔ဘက္ကိုလွည့္လိုက္ေသာအခါမင္းသန္႔စင္မွာအလြန္ပင္ေၾကာက္လန္႔သြား၏။မ်က္ျဖဴႀကီးလန္ေနေသာသူ႔အေမသူ႔ကိုသူစိမ္းတစ္ေယာက္လိုအျပဳအမူနဲ႔...
"ဟားဟားဟားငါ့ကိုမွတ္မိေသးလား"
"နင္မလာနဲ႔ဝသုန္ရွင္းသန္႔ငါေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ေတာင္းပန္တယ္ဟုတ္လားငါလဲနင့္ကိုသက္ေတာ့မွာေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ဟားဟားဟား"
သူ႔အေမမွာလက္ႏွစ္ဖက္ကိုေ႐ွ႕ကိုတန္းလိုက္ၿပီးသူ၏လည္ပင္းကိုဖစ္လိုက္သည္။မင္းသန္႔စင္မွာေၾကာက္အားလန္႔အားျဖင့္
"လြတ္ေနာ္မလုပ္နဲ႔လြတ္...အား.....ကယ္ပါဦး"
သူမ၏သန္မာလွေသာလက္ႀကီးကအတင္းဖစ္ထားသျဖင့္သူလည္းရံုးမထြက္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။အသက္႐ူကလည္းအရမ္းက်ပ္လာသျဖင့္လႈပ္ပင္မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။သူ၏အေဖမွာအျပင္သြားရာကေနျပန္လာေသာအခါထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္အတင္းေျပးဆြဲသည္။
"မိန္းမဘာျဖစ္ေနတာလဲလြတ္လိုက္အဲတာနင့္သားေလ"
သူ႔အေဖကလည္းအရမ္းဆြဲသူ႔အေမကလည္းသတိျပန္ဝင္လာသည္။
"ဟင္ကြၽန္မဘာျဖစ္သြားတာလဲဟင္"
"မင္းဘာျဖစ္လဲမသိဘူးလားသားသားေခၚလို႔လည္းမရေတာ့ဘူး"
"သားေလးဘာျဖစ္သြားတာလဲမသိဘူးသားေလးသားမင္းသန္႔စင္သား"
မင္းသန္႔စင္မွာအသက္႐ႈအရမ္းၾကပ္သြားသျဖင့္သတိေမ့သြားသည္။သူ႔အေမမွာလည္းသူ႔ကိုယ္ကိုဘာျဖစ္မွန္းမသိပဲျဖစ္ေနသည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ေလာကႀကီး၏ေျပာင္းလဲမႈကံၾကမၼာမွာျမန္ဆန္လွေပသည္။ဝသုန္႐ွင္းသန္႔မွာေသဆံုးသြား၏။ေနာက္ေက်ာင္းကကေလးတစ္ေယာက္ဝသုန္႐ွင္းသန္႔သည္တကယ္ပင္မကြၽတ္မလြတ္တာလားတိုက္ဆိုက္မႈေၾကာင့္ေပလားသို႔ေလာသို႔ေလာႏွင့္ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာစဥ္းစားခန္းဖြင့္ေနသည္။သူမသတိရသြားသည္။
"ဟုတ္သားပဲsd card႐ွိေသးတာပဲငါဖြင့္ၾကည့္မွ"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳသည္computerေ႐ွ႕တြင္ထိုင္လိုက္ကာသူမcard readerႏွင့္တြဲ၍sd cardထဲကvideo
ဖိုင္ကိုလိုက္႐ွာလိုက္သည္။သူမေတြ႔သြားေသာအခါဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ပထမေတာ့ဘာမွမထူးျခားေပvideoမွာပံုမွန္ပင္ျဖစ္သည္။သူတို႔အေပၚတက္၍ေကာ္ရစ္တာဆံုးခါနီးတြင္ရပ္လိုက္ၿပီးေအာ္၍ထြက္ေျပးၾကသည္။သူမအဲဒီအပိုင္းကိုslowလုပ္၍ၾကည့္လိုက္သည္။
သူမပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔အံ့ဩသြားသည္။အျဖဴအရိပ္ႀကီးသူတို႔ေ႐ွ႕မွာသူမvideoကိုရပ္ထား၍ထိုအျဖဴအရိပ္ႀကီးကိုzoomဆြဲၾကည့္လိုက္ေသာအခါလူပံုသ႑န္ဆံပင္ပံုစံမွာဂုတ္ဝဲေလးပါးစပ္ကေယာင္ထြက္သြားသည္။
"ဝသုန္႐ွင္းသန္႔"
သူမအစကကေလးေတြေျပာေနၾကတယ့္သရဲေျခာက္တာကိုမယံုေပခုမွသူမလက္ေတြ႔ၾကမွယံုေတာ့သည္။
"ဝသုန္ရယ္နင္မိုက္လွပါလားလူေတာင္သက္ေနၿပီေပါ့ေနာ္သမီးရယ္နင္အစကအဲလိုမဟုတ္ပါဘူးဘာျဖစ္တာလဲ"
ေဘးနားမွသူမတင္ထားေသာေရခြက္မွာအေၾကာင္းမဲ့
ၾကကြဲသြားသည္။သူမသတိထားမိလိုက္သည္။
"သမီးဝသုန္ဆရာမနားမွာ႐ွိေနတာလား"
တင္ထားေသာစာအုပ္ပါျပဳတ္က်သြားသည္။
"သမီးလုပ္ရက္ေတြမွားေနတယ္ေနာ္သမီးဆရာမအမ်ွေဝမယ္ေနာ္သမီးသာဓုေခၚေနာ္"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳထိုသို႔ေျပာလိုက္ေသာအခါသူမ၏အခန္းတြင္ပိတ္ထားေသာတံခါးမွာဝုန္းခနဲပြင့္ထြက္သြားသည္။ေဒၚခ်ိဴခ်ိဳလည္းပြင့္ထြက္သြားေသာတံခါးေပါက္မွၾကည့္လိုက္ေသာအခါပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္နဲ႔ေကာင္မေလးသူမကိုသူစိမ္းတစ္ေယာက္အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္လို႔ေနာက္တစ္ျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
"ဟူး....ဒုကၡေတြေရာက္ေတာ့မယ္မနက္ၾကရင္ပရိတ္ရြတ္ဖို႔တိုင္ပင္မွ"
သူမလည္းဘုရား႐ွိခိုး၍ဝသုန္႐ွင္းသန္႔ကိုရည္စူးကာအမ်ွေဝလိုက္သည္။သူရသည္မရသည္ေတာ့မသိေပရပါေစလို႔သူမဆုေတာင္းမိသည္။မဟူရာအလားေမွာင္မဲလွေသာညကိုေက်ာ္ဖ်က္ရေပဦးေတာ့မည္။
အပိုင္း၈ဆက္ရန္.........
ညေက်ာင္း(၆)
************ညေက်ာင္း(၆)****************
ညတြင္းခ်င္းပင္လူနာတင္ယာဥ္သံမ်ားက်ယ္ေလာင္စြာေပၚထြက္လာသည္။အနီးအနား႐ွိလူမ်ားလည္းလႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္ၿပီးေက်ာင္း၏ေ႐ွ႕တြင္လူစုလူေဝးမ်ားပင္ျဖစ္ေနသည္။ေက်ာင္းမွဆရာမမ်ားလည္းေက်ာင္းသို႔အေျပးလာရသည္။တာဝန္ၾကရဲမ်ားသည္လည္းမိမိတို႔စစ္ေဆးရန္႐ွိတာမ်ားကိုလုပ္ကိုင္ေနၾကသည္။
"ေက်ာင္းေစာင့္ကအေလာင္းကိုအရင္ျမင္ခဲ့တာေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာကြၽန္ေတာ္အသံၾကားလို႔သြားၾကည့္ခဲ့တာပါ"
"အနားမွာလူရိပ္လူေယာင္ျမင္မိေသးလား"
"ဘာလူမွေတာ့မျမင္ခဲ့ရပါဘူးဒါေပမယ့္ဟိုေလ"
"ဘာဟိုလဲေျပာေလ"
"သရဲေတာ့ေတြ႔ရတယ္ဆရာ"
"ခင္ဗ်ားေျပာတာအထူးအဆန္းပါလားက်ဳပ္ေတာ့မယံုႏိုင္ဘူးဘယ္လိုျမင္ခဲ့တာလဲေျပာစမ္းပါဦး"
"ကြၽန္ေတာ္အေလာင္းကိုၾကည့္ၿပီးအေပၚကျပဳတ္က်တာဆိုေတာ့အေပၚကိုဓာတ္မီးနဲ႔ထိုးၾကည့္လိုက္တယ္အဲမွာမ်က္ႏွာျဖဴျဖဴႀကီးဗ်ာၾကက္သီးေတြေတာင္ထတယ္ဗ်ာ"
"ေအးေလခင္ဗ်ားေျပာတာမွတ္ထားလိုက္ပမယ္"
ရဲမ်ားအကုန္ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးၿပီးေသာအခါအေလာင္းကိုသယ္သြားၾကသည္။သူတို႔အားလံုးမွာညေတာ္ေတာ္ေမွာင္ေနသျဖင့္ေဘးျမက္ပင္မ်ားထဲတြင္ၾကေနေသာဖုန္းကိုမျမင္လိုက္ၾကေခ်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္တြင္ေက်ာင္းတြင္ဆရာဆရာမမ်ားေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားမွာေၾကာက္သူမ်ားကေ
ၾကာက္ၾကတစ္ခ်ိဳ႕ကျပန္ေျပာၾကႏွင့္႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္ေနၾကသည္။
"ဟိုေကာင္ေတြတကယ္လုပ္တာပဲကြငါတို္႔ေျပာတာမွမယံုတာကိုခုေတာ့ေသၿပီသူ႔ေနာက္လိုက္ေတြကေတာ့ေဆးရံုေရာက္တယ့္ေကာင္ေရာက္နဲ႔သူတို႔ဘာေတြ႔ခဲ့ရတာလဲမသိဘူးေနာ္"
"ေအးကြေက်ာင္းေစာင့္ေျပာတာေတာ့မ်က္ႏွာျဖဴုျဖဴ
ႀကီးနဲ႔ဝသုန္႐ွင္းသန္႔ကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္တယ့္"
"ဒါဆိုတစ္ကယ္သူမကြၽတ္ေသးဘူးကြခုဆိုအေဖာ္ေတာင္ရသြားၿပီေနာ္"
သူတို႔လည္းေျပာသာေျပာရသည္ေနာက္ေက်ာကမလံုေပေသရတယ့္သူကသူတို႔ပေရာဂလည္းပါသည္။သူတို႔ေျပာေနတုန္းပင္အတန္းပိုင္ဆရာမကေခၚသည္ဟုလာေျပာသည္။သူတို႔လည္းေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္သြားလိုက္ၾကသည္။ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ၏မ်က္ႏွာမွာအရင္ကထက္ခက္ထန္ေနသည္ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
"မင္းတို႔မွန္မွန္ေျပာၾကေနာ္မေန႔ကဘာအေလာင္းအစားလုပ္ၾကလဲ"
"ဟိုေလဆရာမသားတို႔မေန႔ကဒီအေဆာင္ကိုညပိုင္းတစ္ပတ္ပတ္ရဲရင္တစ္ဝိုင္းအဝစားဆိုၿပီးေလာင္းခဲ့ပါတယ္ဆရာမ"
"နင္တို႔ေတာ္ေတာ္မိုက္တယ့္ေကာင္ေတြမနက္ျဖန္မိဘေခၚလာခဲ့ၾကၾကားလား"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာမ"
"ေနပါဦးဒါနဲ႔သူတို႔သြားခဲ့တာကိုမင္းတို႔ကိုဘာနဲ႔သက္ေသျပမွာလဲ"
"သူတို႔ဖုန္းနဲ႔video႐ိုက္ထားမယ္လို႔ေျပာပါတယ္"
"ေအးငါသိၿပီနင္တို႔သြားလို႔ရၿပီ"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာေက်ာင္းသားေသဆံုးခဲ့ရေသာေနရာကိုသြားကာတစ္ခုခုကိုအသဲအသန္႐ွာေဖြေနသည္။ျမက္ဖုတ္တစ္ခု၏ေအာက္တြင္ေပၚေနေသာအမဲေရာင္အပိုင္းအစေလးသူမဆြဲယူလိုက္သည္ဖုန္းတစ္လံုးမွန္ေတြေတာ့ကြဲလို႔သူမဖုန္း၏ေနာက္ကိုအဖံုးခြာကာၾကည့္လိုက္ေတာ့sd cardကိုေတြ႔လိုက္ရသည္သူမထိုsd
cardကိုပဲယူကာဖုန္းကိုခပ္ေဝးေဝးသို႔လြင့္ပစ္လိုက္သည္။sd cardကိုေသေသခ်ာခ်ာသိမ္းကာအမူအ
ရာမပ်က္အတန္းထဲသို႔ဝင္ကာပံုမွန္အတိုင္းစာသင္ေနသည္။ဝသုန္႐ွင္းသန္႔တို႔အတန္းမွာတစ္ေယာက္ေနရာလြတ္ေနသည္။ေနာက္တန္းကလူမွာၾကပ္ေနေသာ္လည္းေ႐ွ႕တန္းကိုမထိုင္တာေတြ႔ရသည္။
"ဟဲ့ေနာက္ကေကာင္မေလးေတြၾကပ္ေနတာကိုေ႐ွ႕ကိုလာထိုင္ေလတစ္ေယာက္"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳေျပာလိုက္သည္။ေကာင္မေလးမ်ားမွာမရဲတစ္ရဲျဖစ္ေနသည္။ဘယ္သူမွမသြားရဲေပ။
"ဟဲ့ငါေျပာေနတယ္ေလမသြားဘူးလား"
အစြန္မွာထိုင္ေနေသာေကာင္မေလးမွာမရဲတစ္ရဲႏွင့္သြားထိုင္လိုက္သည္။ဘာမွေတာ့မျဖစ္ေပ။ထိုစဥ္ညေနပိုင္းကိုေရာက္လာသည္။သြားထိုင္ေသာေကာင္မေလးမွာစာေရးေနရင္းၿငိမ္သြားသည္။
"ဒီအပိုင္းကိုေသခ်ာၾကၫ့္ၾကေနာ္အေရးႀကီးတယ္"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာေနာက္ကိုသတိမထားမိပဲေက်ာက္သင္ပုန္းတြင္စာကိုသာေရးေနသည္။သူမေနာက္သို႔လွၫ့္အ
ၾကည့္တြင္..
"ဟဲ့ဟိုေကာင္မေလးဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
ဘာမွျပန္မေျပာေခ်ဆံပင္ေတြမွာလည္းေ႐ွ႕ကိုၾကေနသည္။
"ငါေမးေနတယ္ေလ"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳေျပာရင္းဆိုရင္းငံု႔ေနေသာေခါင္းကိုဆြဲလွန္လိုက္သည္။
"အေမေလး"
သူမကိုယ္တိုင္ပင္လန္႔သြားသည္။မ်က္ျဖဴႀကီးလန္ေနသည္။
"ဟားဟားဟားနင့္ကိုငါသက္မယ္"
မင္းသန္႔စင္ထိုင္ေနေသာဘက္ကိုလက္ညိွးေငါက္ေငါက္ထိုးကာေျပာသည္။
"သမီးဘာျဖစ္တာလဲစိတ္ထိန္းေလ"
"နင့္ကိုဒီညလာသက္မယ္သတိထားေနဟားဟားဟား"
ထိုသို႔ေျပာကာလဲက်သြားသည္။မင္းသန္႔စင္မွာအသက္႐ႈရန္ပင္ေမ့ေနသလိုျဖစ္ေနသည္။ေကာင္မေလးမွာေတာ့သတိမရေသး၍ဆရာမမ်ားအလုပ္႐ႈပ္ကုန္ၾကသည္။ခဏအၾကာတြင္ဒီေန႔ဆယ္တန္းမ်ားညေက်ာင္းပိတ္ေၾကာင္းကိုေလာ္စပီကာမွေၾကညာလိုက္သည္မင္းသန္႔စင္တစ္ေယာက္လဲအိမ္သို႔တန္းျပန္ကာဘုရားခန္းမွမထြက္ေတာ့ပဲေနလိုက္သည္။သူလည္းစိတ္ထဲတြင္ေနာက္က်ိက်ိျဖစ္ေနသျဖင့္internetသံုးရန္ဖုန္းကိုဖြင့္လိုက္သည္ပထမဆံုးစတက္လာေသာviber
massage
"Hi my dear"
ဖုန္းနံပါတ္က09784111139ျဖစ္သည္။
"ဟင္ငါလည္းမသိပါဘူးဘယ္သူလဲမသိဘူး"
မင္းသန္႔စင္သည္viber content addလိုက္
ေသာအခါေပၚလာေသာနာမည္က
"ဝသုန္႐ွင္းသန္႔"
သူမ်က္လံုးျပဴးသြားသည္ေနာက္ထပ္ဝင္လာေသာmassageက
"အခ်ိန္မ႐ွိေတာ့ဘူးနင့္အသက္ေပးရေတာ့မယ္"
"အခ်ိန္ၾကလာၿပီနင္ေသရမယ္"
မင္းသန္႔စင္လည္းဖုန္းကိုပါဝါပိတ္ကာေဇာေခြၽးမ်ားပ်ံေမေတာ့သည္။
အပိုင္း၇ဆက္ရန္..........
ဒီလင့္ေလးကလာၿပီးညေက်ာင္း၁၂၃၄၅၆၇ကိုဖက္႐ႈႏိုင္ပါတယ္႐ွာမေတြ႔သူမ်ားလည္းအဆင္ေျပေအာင္ပါ~
https://m.facebook.com/onlinesoulbool?ref=stream